0229
08-11-2021
MA OF THE CITY 1:21.4
Kaita Shinagawa
Maquette bouwer
“Ma (間): (leegte, ruimte, pauze) een Japans concept van negatieve ruimte, vaak van evenveel belang als de rest van een kunstwerk en laat de kijker focussen op de intentie van negatieve ruimte in een kunstwerk.” (Wikipedia)
Ruimtes tussen gebouwen, zoals smalle stegen in de stad, fascineren me. Ze zijn vaak ongedefinieerd, leeg en genegeerd. Mensen gebruiken het zoals het hen uitkomt. Deze gaten in de stad zijn meestal niet gepland en ogen niet spectaculair. Ze zijn er gewoon.
Als maker van architectonische maquettes concentreer ik me gebouwen om er een geschaalde weergaven van te maken. Maar ik besteed ook aandacht aan de gaten, holtes en ruimten. Terwijl anderen leegtes niet opmerken of waarderen, ben ik ervan overtuigd dat ze object juist verrijken. Wij Japanners noemen dit Ma.
Toen ik de buitenmaten van het manuscript vernam, dacht ik meteen aan een steeg. Ik ben gewend aan het verschalen en zag bij de verhouding van de hoogte, breedte en diepte van het object direct zo’n stedelijke tussenruimte voor me.
Tegelijkertijd was ik in mijn hoofd steeds bezig met de recent, in verband met Covid, geïntroduceerde ‘social distance’ tussen mensen. Social distance verschilt per land; in Nederland is het 1,5 meter, maar bijvoorbeeld in Japan twee meter. Ik kan er met m’n verstand niet bij dat het gedrag van mensen wordt bepaald of beperkt door zo’n vage maatstaf. Door de focus op die 1.5 meter tussenafstand, ontdekte ik in de stad ineens een steeg van precies die breedte.
Als je 1,5 meter verschaalt naar 7 centimeter, dan is de verhouding 1:21,4. Die zeldzame Amsterdamse steeg van precies 1,5 meter breed heb ik vastgelegd in een schaalmodel van 1:21,4, in een transparante doos van 44x32x7 cm. Om het manuscript af te maken, verzegelde ik de deksel ervan met opzet ín de steeg. De ruimte van de opening als schaalmodel wordt gevormd door een gereduceerde abstracte expressie, maar door deze actie op locatie is alle lucht in de doos echt. Ik heb die fascinerende stedelijke leegte gevangen, of zoals ik het noem: ‘Ma’.
