0178
18-09-2011
DE MELANCHOLISCHE BIJBEL
Erik Odijk
Beeldend Kunstenaar
Mijn Melancholische bijbel vat de tijd samen tussen het begin van de wereld en de uiteindelijke terugkeer tot ultieme duisternis.
“In het begin was de aarde woest en ledig”
“…aan het einde uiteindelijk ook…”
Dit boek is een symboolbijbel en komt regelrecht voort uit mijn werk en belichaamt een pantheïstische visie. Het landschap vormt de wezenlijke context van de Melancholische Bijbel. Ergens in het midden van het grote(sublieme) duister zijn drie lichtpunten als een landschap te ontwaren. Het arcadische moment van het paradijs (de warme beslotenheid van het woud), vervolgens het chtonische van de wildernis, en uiteindelijk de ruïne van de verdwenen beschaving (de aanwezigheid van de natuur in de cultuur).
Het zwarte boekblok symboliseert zowel het oneindige van de duisternis van het heelal als de zwartgallige destructieve kant van het mensdom; de vernietiging van de natuur. De maagdelijk witte omslag is het dunne vlies van verheffing en hoop, tevens drager van de twee aankondigingen ‘in het begin’ en ‘aan het eind’. De Melancholie zit daarin dat dit contrast niet in balans is… De schutbladenen franse pagina’s fungeren als introductie en ten einde, zoals de details van bijbelgravures van Gustave Doré laten zien. In mijn optiek zijn dat de opoffering van het woud voor de beschaving en de verafgoding in het begin én aan het einde de verzwelging van het leven door het water, uiteindelijk het meest concrete lot van een belangrijk deel van onze Nederlandse natiestaat.
In het begin de vernietiging door de cultuur. Aan het einde vernietiging door natuurgeweld. Beide scheppende krachten. In het begin de boom in het nevelwoud, het wezen dat de sleutel is tot draaglijk leven, producent van lucht in vocht, leverancier van het materiaal, drager van de meest geruststellende kleur. De belichaming van bestendige groei en sublieme schoonheid.
-EO
