0147
10-12-2000
VAARWEL ALBINA SABINAL
David Veldhoen
Beeldend Kunstenaar
Door het steeds zeulen met geestelijke en lichamelijke bagage en ander hebben en houwen van het ene naar het andere land of een vreemde stad, kun je toch spreken van een enigszins nomadisch bestaan. In de hal bij pier 26 zit naast mij een vrouw van een jaar of vijftig, met in haar handen een trillende boardingpass.
Vliegangst of andere zenuwen? Ik stel mij voor hoe mooi ze vroeger geweest moet zijn. Op een groot scherm voor ons in de wachtruimte bevind ik me plotseling in de achttiende eeuw terwijl uit kleine luidspeakers juist muziek van de Bee Gees klinkt. Reizen in de tijd kàn. Het horloge moet trouwens worden verzet; drie uur terug. En dan straks nog vier uur vliegen voordat …
De vrouw zegt nu dat ze voor het eerst in haar leven haar toekomstige minnaar zal zien die ze op het internet heeft leren kennen… in Brazilië. Er wordt eigenlijk niet minder gereisd door al dat internet, telefoon en fax, maar juist veel meer beweert ze; ‘het is wel duidelijk dat er geen weg terug meer is, dat vliegvelden en warenhuizen de zenuwknopen, trefpunten van de toekomst zullen zijn.’ In het toilet ontdoe ik me van de overtollige baardgroei. In dit Niemandsland is de wachttijd absurd lang dit keer. Tijd genoeg om me in te beelden hoe twee kogels, tegelijkertijd afgeschoten achter en voor een vliegtuig een verschillende snelheid geven ten opzichte van de passagier. Of om te beginnen aan ‘Albina Sabinal’, de bestseller van Jalpan. In de koffer gaat mijn mobieltje af, maar het cijfercombinatieslot klikt net te laat open. Later bedenk ik me dat ik de zaklantaarn daarbinnen aan heb gelaten. Zitten de sleutels wel in mijn jaszak? Als een metafysisch aquarium met zwevende voorwerpen schuift de koffer alweer langs de monitor. Een volgende lange zit.
Het is natuurlijk bij de 32 x 44 x 7 cm maten voor de hand liggend om het eerst aan een koffer te denken. Niet alleen omdat die maten dicht in de buurt liggen bij de maten van de meeste reiskoffertjes. Maar ook omdat de inhoud in verhouding tot een gemiddeld gewicht ervan precies genoeg ruimte biedt voor de meest noodzakelijke voorwerpen die je nodig hebt op reis. Voorwerpen die overigens verwijzen naar een wereld buiten onszelf zoals een mobiele telefoon, een horloge, een boek met een röntgenfoto op de kaft, een kompas, een vergrootglas, een kaart, sleutels, een camera met reisopnamen, etc. Tijdens een zoveelste lange wachttijd ergens op een vliegveld verbaasde ik me over de mysterieuze schoonheid die voorbij trok op de röntgenmonitors van de veiligheidsbeambten. Doordat alle stoffen in een eigen kleur op het beeldscherm verschijnen – bijv. glas wordt groen, textiel wordt oranje – lijken die doodgewone objecten betoverd, ook door het vreemde isometrische – niet door het oog vervormde – perspectief dat ontstaat. In het banale, alledaagse gewoel op zo’n vliegveld bevestigen deze beelden weer het verontrustende besef van het bestaan van miljarden blijkbaar totaal verschillende, naast elkaar bestaande werkelijkheden.
–DV
