0070
20-05-1996
PIRANESIAN WINDOW
Cees Nagelkerke
Architect
– … Alstublieft, ga door met het verhaal van uw droom …
– Ik dwaalde door onmetelijke, vervallen ruimten … langs verwoeste bruggen … mij merkwaardig op mijn gemak voelend.
– Hoe vond u het raam in deze raamloze wereld? – Toen een koel briesje binnenwaaide, zag ik het plotseling. Het toonde een landschap, met in de verte een stad. Er heerste hier volledige rust en harmonie, zoals in een schilderij van Piero della Francesca …
Terwijl ik daar lange tijd stond, werd ik meer en meer overvallen door verdriet, omdat ik ontdekte dat ik naar iets keek dat voorgoed verdwenen was.
– Maar hoe is het u gelukt om het raam mee te nemen?
– Ik wilde het aanraken … daardoor viel het onmiddellijk neer.
Het achtergebleven gat in de muur dichtte zichzelf …
Ik nam het op en vervolgde mijn weg, mensen ontmoetend die mij aanspraken met de mededeling dat ik de Carceri moest verlaten. Ik werd naar een poort gebracht. Niemand keek naar, of zei iets over, het raam…
Op het plein waar ik aanlandde, heerste een intense chaotische drukte. Het raam reflecteerde nog iets van de enorme ruimte die ik had verlaten. De buitenkant vertoonde de sporen van de muur waarin het bevestigd was geweest.
Ik keek er doorheen en aanschouwde het dagelijks leven …
–CN
